Το κύριο άρθρο της αμερικανικής εφημερίδας Washington Post, που συνήθως εκφράζει τις απόψεις του αμερικανικού πολιτικού κατεστημένου, κατηγορεί τη Γερμανία και τη καγκελάριο Μέρκελ για κωλυσιεργία, αφού με τις πρόσφατες προτάσεις της επιδείνωσε την ιρλανδική θέση, ενώ καλεί την Γερμανία να αλλάξει πολιτική.

Ads

Η κωλυσιεργία της Γερμανίας πέρσι συνέβαλε στην αύξηση του κόστους της αναπόφευκτης ελληνικής διάσωσης. Η δε Γερμανίδα καγκελάριος Αγγέλα Μέρκελ συνέβαλε στην πυροδότηση της κρίσης του ιρλανδικού χρέους με την επιμονή της περί ανάληψης μέρους του κόστους της διάσωσης χωρών από τους πιστωτές τους.

Ως αποτέλεσμα, η κρίση που υποτίθεται ότι τέθηκε υπό έλεγχο πέρσι με τον ευρωπαϊκό μηχανισμό ύψους 1 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, ξέσπασε και πάλι, απειλώντας, επιπλέον, την Πορτογαλία και την Ισπανία. Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Χέρμαν Βαν Ρομπέι προειδοποιεί: «Αν δεν επιβιώσουμε με την ευρωζώνη, δεν θα επιβιώσουμε με την Ευρωπαϊκή Ένωση».

Η γερμανική άποψη επί όλων αυτών είναι απλή: Αν κάθε χώρα της ευρωζώνης είχε διατηρήσει τα δημοσιονομικά της σε τάξη, όπως απαιτεί η συνθήκη και όπως κάνει η ίδια η Γερμανία, τότε δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Είναι και λάθος και αντιπαραγωγικό να επιβραβεύεται με διάσωση μια χώρα, η οποία δεν τήρησε τους όρους του Συμφώνου Σταθερότητας, όπως η Ελλάδα, καθώς και οι κερδοσκόποι που της το επέτρεψαν. Δεν πρέπει να υπάρχει διάσωση παρά μόνο αν αυτή συνοδεύεται από αυστηρή λιτότητα που εγγυάται το τέλος του φαύλου κύκλου του χρέους.

Από την άλλη, δεν λαμβάνει υπόψη τη δική της ευθύνη και ιδιαίτερα των τραπεζών της, κυρίως στην Ιρλανδία, όπου η κρίση πηγάζει από τις τράπεζες και όχι από το κράτος. Έτσι, η διάσωση της Ιρλανδίας είναι στην πραγματικότητα διάσωση των μη συνετών γερμανικών τραπεζών, όπως και στην περίπτωση της Ελλάδας.

Η Γερμανία πρέπει να ηγηθεί ενός σοβαρού σχεδίου αποκατάστασης της οικονομικής ανάπτυξης στην Ευρώπη, το οποίο δεν μπορεί να πετύχει αν η ίδια δεν αλλάξει το βασισμένο στις εξαγωγές μοντέλο ανάπτυξής της, ώστε να παραχωρήσει κάποιο μερίδιο και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.

Η τρέχουσα γερμανική πολιτική είναι μια φόρμουλα λιτότητας χωρίς τέλος, λιτότητα η οποία ήδη έχει ενισχύσει τα αντι-γερμανικά και αντι-ευρωπαϊκά αισθήματα, ενώ σημειώνεται ότι, όπως δήλωσε ο πρόεδρος της ΕΕ, διάσπαση της Ευρωζώνης σημαίνει διάσπαση της ΕΕ.