Όπως ήταν αναμενόμενο, ο κ. Παπανδρέου δεν μπόρεσε να βρει ούτε έναν υπουργό εκτός ΠΑΣΟΚ για το νέο κυβερνητικό σχήμα που ανακοινώθηκε σήμερα, μήπως και σηματοδοτούσε μια στροφή προς τη κοινωνία με την οποία η κυβέρνηση βρίσκεται εδώ και καιρό σε διάσταση. Και ήταν φυσικό , καθώς κανείς σοβαρός άνθρωπος, δεν θα δεχόταν να συνεργαστεί με το κυβερνητικό στρατόπεδο, μετά τις προχθεσινές κωμικοτραγικές περιπέτειες της εθνικής συναίνεσης.

Ads

Άλλωστε ο στόχος του νέου ανασχηματισμού δεν φαίνεται καθόλου να είναι η συμφιλίωση του ΠΑΣΟΚ με τη κοινωνία, αλλά η εσπευσμένη επούλωση των τραυμάτων που προκάλεσαν στο εσωτερικό της Κοινοβουλευτικής Ομάδας οι τελευταίες παλινωδίες καθώς και η κοινωνική πίεση από το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα.

Για να παραμείνει στην εξουσία του κόμματος χωρίς περαιτέρω αβαρίες, ο κ. Παπανδρέου ήρθε σε συμβιβασμό με τον κ. Βενιζέλο τον οποίο αναβάθμισε σε αντιπρόεδρο και του παραχώρησε την ευθύνη της Οικονομίας, με τη παράλληλη κρυφή ελπίδα ότι το νέο υπουργείο θα φθείρει τον εσωκομματικό του αντίπαλο. Το γεγονός ότι βρισκόμαστε ήδη στο τέλος της μεταπολίτευσης και ότι αυτά τα εσωκομματικά παιχνιδάκια ούτε περνάνε ούτε ενδιαφέρουν κανένα, δεν του περνάει καν από το μυαλό.

Το πόσο δειλός και τρομαγμένος είναι ο ανασχηματισμός φαίνεται και από το γεγονός ότι ο κ.Πάγκαλος παραμένει στη θέση του, παρά τις αντίθετες εισηγήσεις συνεργατών του πρωθυπουργού για την απομάκρυνση του αντιπροέδρου, που μαζί με τον κ. Παπακωσταντίνου αποτελούσαν το πιο αντιδημοφιλές δίδυμα της προηγούμενης. Οι προηγούμενες αποφάσεις εξυπηρετούν και ένα παράλληλο στόχο του νέου κυβερνητικού σχήματος, την ικανοποίηση δηλαδή των απαιτήσεων της διαπλοκής και των ΜΜΕ, κάτι που συμβολίζει και η απομάκρυνση της κυρίας Μπιρμπίλη, της οποίας το κεφάλι ζητούσαν ήδη από τον Οκτώβρη του 2009 οι εθνικοί εργολάβοι.

Κατά τα άλλα πρόκειται για ένα κλασικό ανασχηματισμό ελληνικού τύπου με τις γνωστές ανούσιες καραμπόλες υπουργών και υφυπουργών (ο Καστανίδης στο Υποδομών από το Δικαιοσύνης, ο Ραγκούσης από το Εσωτερικών στο Υποδομών, ο Ρέππας από το Υποδομών -μετά την επιτυχή εξάρθρωση του ελληνικού σιδηροδρομικού δικτύου- στο νέο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, την ανάγκη της οποίας συνειδητοποιεί τώρα ο πρωθυπουργός. Μαζί με τον νέο κυβερνητικό εκπρόσωπο κ. Μόσιαλο και τον υπουργό Εξωτερικών κ. Λαμπρινίδη, ο κ. Μ Παπαιωάννου αναλαμβάνει το υπουργείο Δικαιοσύνης για τις καλές υπηρεσίες υπεράσπισης του πρωθυπουργού στη Κοινοβουλευτική Ομάδα. Με δεδομένες τις προοπτικές της νέας κυβέρνησης, θα πρόκειται για μια από τις πιο σύντομες υπουργικές θητείες στην πολιτική ιστορία της χώρας..

Μέσα στην αναμπουμπούλα και προκειμένου να εκπληρωθεί η επαγγελία περί «ευέλικτου σχήματος» καταργήθηκε και πάλι το υπουργείο Ναυτιλίας μαζί με το υπουργείο Τουρισμού, των υπουργείων δηλαδή που ασχολούνται με τους 2 βασικούς τομείς οι οποίοι φέρνουν κάποια χρήματα στην χώρα. Έτσι κι αλλιώς πάμε για χρεοκοπία, οπότε μικρή σημασία έχει…

Η σύσταση της πολυπληθούς κυβερνητικής επιτροπής που θα συντονίζει όσους υπουργούς δεν συμμετέχουν σε αυτή, έρχεται να απαντήσει στα παράπονα του κ.Λοβέρδου και άλλων κυβερνητικών στελεχών ότι ο πρωθυπουργός δεν ασχολείται καθόλου με το συντονισμό του κυβερνητικού έργου και ο καθένας υπουργός κάνει ότι του κατέβει στο κεφάλι. Αν όμως στον κ. Παπανδρέου δεν αρέσει η χαμαλοδουλειά συντονισμού της κυβέρνησης του, είναι κάτι που ούτε ξέρουν ούτε ενδιαφέρει τους αγανακτισμένους που πολλαπλασιάζονται στις πλατείες της χώρας.

Γιατί το βασικό πρόβλημα με την νέα κυβέρνηση είναι ότι παραμένει προσκολλημένη στην ίδια αδιέξοδη πολιτική που έφερε την προηγούμενη με τη πλάτη στο τοίχο, μέσα στην Ελλάδα. Εκλεγμένη με ένα εντελώς διαφορετικό πρόγραμμα, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να πάρει παράταση ζωής μόνο αν ικανοποιούσε κάποιες από τις παλλαϊκές, πλέον, απαιτήσεις: ξεκινούσε δηλαδή ένα είδος αναδιαπραγμάτευσης με την τρόικα, ζητώντας την απάλειψη των πιο σκληρών μέτρων του Μνημονίου και το σταμάτημα των άρον άρον ιδιωτικοποιήσεων στρατηγικών τομέων της οικονομίας, παράλληλα με την υλοποίηση ενός σχεδίου ανάπτυξης που θα περιορίσει την ανεργία και θα κάνει να διαφανεί στους Έλληνες πολίτες ένα φως στην άκρη του τούνελ.

Χάνεται μια ακόμη ιστορική ευκαιρία σήμερα, γιατί στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν πληθύνει οι φωνές για ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ για την Ελλάδα, ενώ ακόμη και οι Γερμανοί συνειδητοποιούν ότι ο στραγγαλισμός της Ελλάδας προκαλεί ασφυξία στην οικονομία της Ευρώπης και όλου του κόσμου, εξ ου και οι αμερικανικές ανησυχίες.

Αντί για μια γενναία αλλαγή, ο κ. Παπανδρέου επέλεξε να φτιάξει μια κυβέρνηση που έχει σαν μοναδική αποστολή να ψηφίσει το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα και ύστερα να καταρρεύσει. Γιατί το να πιστεύει κανείς, μετά απ όσα προηγήθηκαν, ότι η κυβέρνηση αυτή μπορεί να σταθεί πέρα από το καλοκαίρι άντε το φθινόπωρο, αποτελεί πραγματικά όνειρο θερινής νυκτός.

Δυστυχώς, ο πρωθυπουργός παίρνει στο λαιμό του και τους βουλευτές του, εξασφαλίζοντας παράλληλα με την ψήφο εμπιστοσύνης και την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου, κάτι που πιθανότατα θα καταφέρει: μέχρι τώρα δεν μπορούσαν να κυκλοφορούν στο δρόμο υπουργοί, τώρα δεν θα μπορούν ούτε και βουλευτές. Αμέσως μετά την ανακοίνωση της σύνθεσης της νέας κυβέρνησης, το ερώτημα στα τηλεοπτικά πρωινάδικα ήταν οι υπουργοί θα πάνε να ορκιστούν περπατώντας την Βασιλίσσης Σοφίας. Το πραγματικό ερώτημα είναι πως θα φύγουν σε λίγο καιρό από τη Βουλή, κανονικά ή με ελικόπτερο…