Το Λά.Ο.Σ. εξέδωσε ένα Δελτίο Τύπου για την επέτειο του Πολυτεχνείου, το οποίο αναφέρει:

Πηγή: ΛΑΟΣ

Αυτό προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση σε κάποια φασιστοειδή-μέλη του φόρουμ του Άδωνη Γεωργιάδη. Η όλη οργή ξεκινάει έτσι:

Όλη τη συζήτηση μπορείτε να την διαβάσετε εδώ.

Εμείς θα σταθούμε στην απάντηση που δίνει ο βουλευτής στον εξοργισμένο και απογοητευμένο ψηφοφόρο του, την οποία βρίσκουμε και αρκετά ενδιαφέρουσα:

(μερικά μαθήματα σωστής στίξης, δεν θα σας έβλαπταν κ. Γεωργιάδη)

Σαν να λέει δηλαδή: “Εντάξει μωρέ, για τα μάτια του κόσμου το κάνουμε, μην το παίρνετε και τόσο στα σοβαρά. Υπάρχουν και αυτοί που τα πιστεύουν αυτά και πρέπει να τους χαϊδέψουμε τα αυτιά.”

[Παρένθεση: Είναι πραγματικά να μένει κανείς άναυδος βλέποντας έναν βουλευτή να εξομολογείται δημοσίως, και με τόση ευκολία, την υποκρισία του ιδίου και του κόμματός του (και αυτό, όχι μόνο για το συγκεκριμένο θέμα). Δύο είναι τα ενδεχόμενα: Ή ξεχνιέται εκεί μέσα, την ώρα που τα γράφει, νομίζοντας πως τα λένε μεταξύ τους σε καμιά καφετέρια, ή αυτό έχει να κάνει καθαρά με λόγους ηλιθιότητας. Αλλιώς δεν εξηγείται.]

Αυτό πάντως που θέλουμε να αναλύσουμε περισσότερο από το Δελτίο Τύπου και από τα λεγόμενα του Άδωνη Γεωργιάδη, είναι η εμμονή τους, όταν μιλάνε για τους νεκρούς του Πολυτεχνείου, να συγκεκριμενοποιούν τον τόπο που όλοι αυτοί δολοφονήθηκαν: “…τους νεκρούς έξω από το Πολυτεχνείο”

Τα ίδια μας λέει και ο Καρατζαφέρης στην εκπομπή του:

Προφανώς, αυτό συμβαίνει διότι για ακροδεξιούς, φασιστοειδή και συναφείς βιολογικούς οργανισμούς της ιδίας πάστας, έχει πολύ μεγάλη διαφορά το αν κάποιος δολοφονήθηκε εντός ή εκτός των πυλών. Πράγμα που σημαίνει, πως η ουσία για αυτούς δεν βρίσκεται στη δολοφονία καθαυτή, αλλά στα μέτρα της αποστάσεως από τον χώρο του Πολυτεχνείου που βρέθηκαν τα πτώματα των δολοφονηθέντων.

Ναι, για τόση φτήνια και ανηθικότητα μιλάμε.

Ακόμα και αν δεν έβρισκαν κάτι για να εκφράσουν εμμέσως τη δυσαρέσκεια τους στο Πολυτεχνείο, προσπαθώντας συνέχεια με τέτοιες αθλιότητες να το υποτιμήσουν, ή για να εκφράσουν εμμέσως τη συμπάθειά τους στη Χούντα (γιατί στην ουσία περί αυτού πρόκειται), τους είχαμε ικανούς να διακρίνουν τους δολοφονηθέντες ακόμα και σε αυτούς που εκείνη την ώρα έτρωγαν τυρόπιτα (άρα ψευτοεπαναστάτες) και σε αυτούς που δεν έτρωγαν.

Παραθέτουμε ένα απόσπασμα από την συνέντευξη που έδωσε στο ΒΗΜΑ, ο οδηγός του τανκς που εισέβαλε στο Πολυτεχνείο, Α. Σκευοφύλαξ:

Μέσα στο Πολυτεχνείο ο A. Σκευοφύλαξ είδε πολλούς τραυματίες και ίσως, όπως λέει, και νεκρούς. «Στο προαύλιο του Πολυτεχνείου ήταν πολύ χτυπημένοι, θυμάμαι ότι είδα πολλούς τραυματίες, ενώ τρεις-τέσσερις ήταν σωριασμένοι κάτω, ακίνητοι. Δεν ξέρω αν ήταν νεκροί. Δεν κοίταξα να δω. Κάποια στιγμή ένας φοιτητής όρμησε κατά πάνω μου και μου είπε: “Τι κατάλαβες τώρα που μπήκες;”. Αφήνιασα. Εβγαλα το πιστόλι και προτάσσοντάς το γύρισα και του είπα ουρλιάζοντας: “Σκάσε, ρε κωλόπαιδο, μη σε καθαρίσω”. Αυτός ο φοιτητής δεν ξέρει πόσο τυχερός στάθηκε εκείνη τη στιγμή… Αν έλεγε μια κουβέντα παραπάνω, θα τον σκότωνα! Τέτοιος ήμουν. Ενας φασίστας».

[…]

Ο οδηγός του τανκ που μπήκε στο Πολυτεχνείο δεν θα ξεχάσει τη νεαρή φοιτήτρια που τραυματίστηκε σοβαρά κατά την εισβολή του τανκ, την καθηγήτρια – σήμερα – του Πανεπιστημίου Αθηνών κυρία Πέπη Ρηγοπούλου. «Πιστεύω ότι αν τη δω σήμερα, δεν θα ξέρω τι να της πω. Πολλές φορές όλα αυτά τα χρόνια πέρασε από το μυαλό μου να τη συναντήσω, αλλά σταματούσα. Θα ήθελα να τη δω, να της πω… Δεν τολμάω όμως. Τα λόγια δεν σβήνουν τις πράξεις»

Πηγή: Βήμα

Και μερικά για τους “έξω από το Πολυτεχνείο”, από την ίδια συνέντευξη:

Εκατοντάδες φοιτητές καταφέρνουν να βγουν έξω από το Πολυτεχνείο, ξεχύνονται στους γύρω δρόμους, τρέχουν να φύγουν, να γλιτώσουν τη ζωή τους, καθώς γίνονται στόχος ελεύθερων σκοπευτών. «Απομακρυνόμενοι όμως του Πολυτεχνείου αγωνιώδεις τούς αναμένουν εκπλήξεις. Από παντού τους καταδιώκουν και τους χτυπούν. Εις την γωνίαν των οδών Τοσίτσα και Μπουμπουλίνας άνδρες της ΚΥΠ εν πολιτική περιβολή τους χτυπούν ανηλεώς και πυροβολούν κατ’ αυτών, ενώ εις την ταράτσαν ενός των αυτόθι κτιρίων έχουν εγκαταστήσει πολυβόλον. Εις τας ταράτσας των γύρω κτιρίων επισημαίνονται ελεύθεροι σκοπευταί υπό του ιδίου Διευθυντού της Αστυνομίας να επιτελούν το φονικόν έργον των»!

Πηγή: Βήμα

Θα ήταν βέβαια υπερβολικό να απαιτούμε την εξιστόριση των πραγματικών γεγονότων του Πολυτεχνείου από αποδεδειγμένους πια νοσταλγούς της Δικτατορίας, όπως τον Καρατζαφέρη και το σινάφι του. Θα παραδεχθούμε, όμως, ότι όντως έχουν εξυφανθεί διάφοροι μύθοι και για το Πολυτεχνείο. Φαινόμενο καθόλου παράξενο, που παρατηρείται σε κάθε μεγάλο ιστορικό γεγονός.

Για παράδειγμα, στο έπος του ’40, πόσες φορές εμφανίστηκε η Παναγιά στους Έλληνες φαντάρους; Ή πόσες φορές δεν σκοτώθηκαν Έλληνες επειδή το βόλι σφηνώθηκε στο εικόνισμα του εκάστοτε αγίου που έφεραν πάνω τους;

Ακόμα και το ίδιο το περιβόητο “ΟΧΙ”, που τάχα βροντοφώναξε ο Μεταξάς στον Ιταλό και το έχουμε κάνει τίτλο εθνικής εορτής, δεν είναι παρά ένα παραμύθι και μισό. Γιατί κανένα “ΟΧΙ” δεν βροντοφώναξε ο Μεταξάς, απλά είπε στα γαλλικά “Alors, c”est la guerre” (“Λοιπόν, έχουμε πόλεμο”). Για να μη πάμε πιο μακριά, στο ’21, όπου, ειδικά εκεί, οι διάφοροι μύθοι οργιάζουν στο έπακρο.

“Και τι κερδίσαμε από το Πολυτεχνείο;”, είναι το συνηθισμένο ερώτημα-καραμέλα που θέτει, όχι μόνο ο Καρατζαφέρης, αλλά και ο κάθε νοσταλγός ή κρυφονοσταλγός, έχοντας γι αυτό σαν επιχείρημα τη σύγκριση μεταξύ της τότε κατάστασης με τη σημερινή άθλια κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα.

“Ούτε τώρα έχουμε Ψωμί, Παιδεία και Ελευθερία”, έλεγε σε άλλη εκπομπή του πάλι ο Καρατζαφέρης, προσπαθώντας φυσικά έτσι να εκμηδενίσει το διαχρονικό μήνυμα της κοινωνικής αντίστασης και εξέγερσης που περνάει το μεγάλο ιστορικό γεγονός του Πολυτεχνείου.

Αν βέβαια αντί των φοιτητών βρισκόντουσαν τίποτα φασιστόμουτρα, ή τίποτα μπάτσοι μέσα στο Πολυτεχνείο, σήμερα όλοι αυτοί θα ζητούσαν εθνικές παρελάσεις.

Αλλά χάριν της γελοιότητας που εμφιλοχωρεί σε αυτού του είδους την απλοϊκή επιχειρηματολογία, θα πέσουμε για λίγο στο επίπεδό τους, επιχειρηματολογώντας με την ίδια “λογική” ενάντια σε άλλα ιστορικά γεγονότα που δείχνουν να τους ευαισθητοποιούν.

Έτσι θέτουμε κι εμείς το ερώτημα: “Και τι κερδίσαμε από το ΄ΟΧΙ΄ του ’40;”
Και επιχειρηματολογούμε δανειζόμενοι την ίδια ηλιθιότητα: “Σκοτώθηκαν άδικα τόσοι Έλληνες, και το αποτέλεσμα ποιό ήταν; Να ‘ρθούν οι Γερμανοί και να μας ισοπεδώσουν, σκοτώνοντας περισσότερους. Και ποιά η διαφορά της Κατοχής με το σήμερα; Ούτε τότε, ούτε σήμερα έχουμε Ψωμί, Παιδεία και Ελευθερία. Τότε Κατοχή από τους Γερμανούς, σήμερα κατοχή από το ΔΝΤ”..

..και πάει λέγοντας με ανάλογες μπούρδες. Η ίδια ακριβώς η επιχειρηματολογία μπορεί φυσικά να χρησιμοποιηθεί και για την Επανάσταση του ’21 και για όπου αλλού έχει ο καθένας όρεξη.
Όσο πιο απλοϊκός και καφενετζίδικος ο τρόπος σκέψεως, τόσο περισσότερα και γελοιοδέστερα τα σχετικά επιχειρήματα.

Ακόμα και το Δελτίο Τύπου τους, θα μπορούσαμε να το μετατρέψουμε ανάλογα, χρησιμοποιώντας πάντα την ίδια προπαγανδιστική αθλιότητα:

Θα κλείσουμε δίνοντας και πάλι μια χείρα βοηθείας στον Καρατζαφέρη και στο Λά.Ο.Σ.
Εξάλλου είναι μεγάλη για μας η ευχαρίστηση να τους βοηθάμε κάθε φορά που παρουσιάζουν προβλήματα έκφρασης.

Δια ταύτα, ακολουθεί η ακριβής οπτικοακουστική μετάφραση των “τι μας προσέφερε το Πολυτεχνείο;” και “των νεκρών έξω από το Πολυτεχνείο”, και των λοιπών λεγομένων του Καρατζαφέρη και του Άδωνη στο φόρουμ του:

Λόγια ντόμπρα και σταράτα, χωρίς κρυφτούλια και μασκαρέματα.

Πηγή: JUNGLE-Report