Συνέντευξή του βουλευτή και υπεύθυνου οικονομικής πολιτικής της Κ.Ο. του Die Linke, Μίκαελ Σλεχτ, φιλοξενεί η εφημερίδα «Εποχή». Σύμφωνα με τον κ. Σλεχτ, η λύση για την οικονομική κρίση συνίσταται στον αφοπλισμό των τοκογλύφων.

Ads

Δημοσιεύτηκε στην Εποχή, στις 24 Ιουλίου 2011

Η σύνοδος κορυφής της ΕΕ, υπό την επίβλεψη του Γιόζεφ Άκερμαν και άλλων κορυφαίων τραπεζιτών, έλαβε νέες αποφάσεις για την Ελλάδα. Ποιο είναι το αποτέλεσμα;

Να δοθούν στην Ελλάδα νέα δάνεια ύψους 109 δισεκατομμυρίων ευρώ και να μειωθούν οι τόκοι στο 3,5%. Σύμφωνα με τη Μέρκελ οι τράπεζες θα συμμετάσχουν με άλλα 50 δισεκατομμύρια ευρώ, επιμηκύνοντας τη διάρκεια αποπληρωμής και μειώνοντας το επιτόκιο. Το σύστημα σταθερότητας (EFSF) θα αγοράσει επιπλέον ομόλογα των κρατών που αντιμετωπίζουν προβλήματα σε χαμηλότερη τιμή. Επειδή όμως όλα αυτά είναι εθελοντικά, αυτά τα 50 δισεκατομμύρια είναι κάθε άλλο παρά σίγουρα. Η γαλλική πρόταση να υπάρξει υποχρεωτική εισφορά των τραπεζών απορρίφθηκε χάρη στην αντίσταση της Μέρκελ. Ο Άκερμαν (γενικός διευθυντής της Ντόιτσε Μπανκ) έκανε τη δουλειά του.

Η μείωση του επιτοκίου ακούγεται όμως μια χαρά.

Ads

Μέχρι τώρα, τα δάνεια προς την Ελλάδα ήταν τόσο ακριβά που ο γερμανός υπουργός Οικονομικών έχει βγάλει 200 εκατομμύρια ευρώ. Εμείς ασκήσαμε έντονη κριτική σε αυτή την κατάσταση. Η μείωση του επιτοκίου στο 3,5% είναι σωστό μέτρο, αλλά ανεπαρκές. Και οι τοκογλύφοι συνεχίζουν να κερδίζουν, αφού το ευρωπαϊκό σύστημα σταθερότητας δανείζεται από αυτούς και μάλιστα με εγγύηση των ευρωπαίων φορολογουμένων.

Και τι γίνεται με το πρόγραμμα ανάπτυξης και επενδύσεων;

Η ευρωπαϊκή βοήθεια για την Ελλάδα και τις άλλες χώρες εξακολουθεί να είναι μολυβένιο σωσίβιο. Τα προγράμματα περικοπών πνίγουν την οικονομία και θέτουν σε κίνδυνο τα φορολογικά έσοδα. Αυτό δεν αλλάζει ούτε με το πρόγραμμα ανάπτυξης και επενδύσεων, το οποίο κατ’ αρχήν ζητάμε και εμείς. Μέχρι τώρα είναι ασαφές τι θα περιέχει. Πάντως, με λίγο γκάζι και ταυτόχρονο φρενάρισμα δεν πρόκειται να κινηθεί το όχημα.

Ποια βραχυπρόθεσμα μέτρα προτείνει το κόμμα σας;

Χρειαζόμαστε το ευρωομόλογο –κοινό ομόλογο όλων των κρατών του ευρώ ή, ακόμα καλύτερα, χαμηλότοκα δάνεια από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μέσω μιας δημόσιας ευρωπαϊκής τράπεζας. Κατ’ αυτόν τον τρόπο θα μπορούσαν να εξοβελιστούν οι τοκογλύφοι από τις μπίζνες με τα κρατικά ομόλογα και να εμποδιστούν κερδοσκοπικές επιθέσεις εναντίον κρατών. Ζητάμε επίσης μια πανευρωπαϊκή εισφορά των πλουσίων –τον φόρο των εκατομμυριούχων– και μια πραγματικά αποδοτική εισφορά των τραπεζών.

Η Μέρκελ λέει ότι με το πρόγραμμα που εγκρίθηκε τα προβλήματα «αντιμετωπίζονται ριζικά». Είναι αλήθεια;

Κάθε άλλο. Το κεντρικό πρόβλημα του ευρώ είναι το γερμανικό μισθολογικό ντάμπινγκ. Οι εργαζόμενοι στη Γερμανία είχαν τα τελευταία δέκα χρόνια πάνω από 4% πραγματική απώλεια μισθού. Σε όλες τις άλλες χώρες του ευρώ υπήρξαν μικρότερες ή μεγαλύτερες αυξήσεις. Το γερμανικό Ινστιτούτο Οικονομικών Ερευνών (DIW) διαπίστωσε πρόσφατα ότι στο 40% των εργαζομένων με το χαμηλότερο εισόδημα μειώθηκαν κατά 10% έως και 20%. Και το 75% των νέων θέσεων εργασίας στην τωρινή περίοδο οικονομικής ανάκαμψης αφορούν δανεικούς εργαζόμενους, προσλήψεις ορισμένου χρόνου ή θέσεις φτηνής εργασίας. Αξιοποιείται ο φόβος για να συμπιεστούν οι μισθοί.

Τι σχέση έχει αυτό με το ευρώ;

Με τους χαμηλούς μισθούς μας εξάγουμε πολύ περισσότερα από όσα εισάγουμε. Το πλεόνασμα του γερμανικού ισοζυγίου εξωτερικού εμπορίου την τελευταία δεκαετία ήταν 1,2 τρισεκατομμύρια ευρώ. Τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις στις άλλες χώρες χρεώνονταν όλο και περισσότερο. Πολλά από αυτά τα δάνεια έγιναν στη διάρκεια της κρίσης δημόσιο χρέος.

Και τι μπορεί να γίνει;

Πρέπει να μειωθεί το γερμανικό εξαγωγικό πλεόνασμα. Πρέπει να αυξηθούν οι εισαγωγές και εργασία που σήμερα δαπανάται για εξαγωγικά προϊόντα, πρέπει να αξιοποιείται για αγαθά που τα χρειαζόμαστε στο εσωτερικό της χώρας. Χρειάζεται να ενισχυθεί η εσωτερική αγορά και να αποξηρανθούν οι τομείς φθηνής εργασίας και μισθών πείνας. Όσοι αγωνίζονται σήμερα για νομοθετικά κατοχυρωμένο κατώτατο ωρομίσθιο 10 ευρώ, δεν συμβάλλουν μόνο στη βελτίωση της κοινωνικής κατάστασης στη χώρα μας, αγωνίζονται και για την Ευρώπη. Όσοι αγωνίζονται εναντίον συμβάσεων ορισμένου χρόνου, δανεισμό εργαζομένων και φτηνής εργασίας δεν συμβάλει μόνο στην καταπολέμηση της ανασφάλειας στη χώρα μας, αλλά και στη διάσωση του ευρώ και της ενωμένης Ευρώπης.