“Πλήθος ερωτημάτων προκαλεί η απαράδεκτη απόφαση απόσυρσης του πίνακα του διάσημου Γάλλου ζωγράφου Ντελακρουά, που συμβολίζει τη Σφαγή της Χίου”. Έτσι ξεκινάει η ερώτηση που κατέθεσε πρόσφατα στη Βουλή, με αποδέκτη το Υπουργείο Πολτισμού και Τουρισμού, ο Βουλευτής της ΝΔ Καράογλου έχοντας προφανώς τόση σύγχυση εν κρανίω ώστε να ταυτίζει το παγκοσμίως γνωστό έκθεμα του Μουσείου του Λούβρου με αυτό που υπάρχει στο Τζαμί – Βυζαντινό Μουσείο της Χίου.

Ads

Και συνεχίζει: “Το συγκεκριμένο έργο βρισκόταν στο επισκευασμένο Μουσείο Χίου, μέχρι πρόσφατα που ορισμένοι αποφάσισαν την απόσυρσή του. Κύκλοι επισημαίνουν, ότι υπάρχει μια προφορική συμφωνία, προκειμένου να καθαιρεθεί ο πίνακας για να μην προκαλείται η Τουρκία και ως ένδειξη απάλειψης των διαφορών που χωρίζουν τους δυο λαούς. Μάλιστα η απουσία του πίνακα, παρατηρήθηκε σε ξενάγηση στον χώρο της έκθεσης.”

Ο Βουλευτής Καράογλου και όσοι του δίνουν πληροφορίες για να συντάσσει τέτοιες ανακριβείς και άκυρες ερωτήσεις, πρέπει να γνωρίζει τα εξής: Το Βυζαντινό Μουσείο Χίου επί πάρα πολλά χρόνια παρέμενε κλειστό χρησιμοποιούμενο ως αποθήκη της 3ης ΕΒΑ εντός της οποίας ήταν αποθηκευμένος χύδην και μη επισκέψιμος ο εν λόγω πίνακας. Το Μουσείο άνοιξε πέρισυ μετά την επισκευή του αλλά λόγω εξαιρετικών σχεδιασμών άλλων παρόμοιων τζιμανίων της πολιτικής και της αυτοδιοίκησης, ξανάκλεισε αμέσως για να αναπτυχθεί στον περίβολό του εργοτάξιο προς επισκευή του μιναρέ που εδώ και χρόνια είχε πάρει τρομακτική κλίση. Εντός του Βυζαντινού Μουσείου κατά την ολιγόμηνη περίοδο που ήταν επισκέψιμο, κρεμάστηκε σε περίοπτη θέση, στον προθάλαμο της εισόδου, ως πρώτο και καλύτερο έκθεμα το ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ του πίνακα του Ντελακρουά “Η Σφαγή της Χίου”, έργο το οποίο ακόμη και σήμερα, που το Μουσείο είναι πάλι μη επισκέψιμο, βρίσκεται στην ίδια θέση.

Το νησί της Χίου αποτελεί ολόκληρο ένα βυζαντινό μουσείο αφού υπάρχουν πάνω του αναρίθμητες εξαιρετικής αρχιτεκτονικής βυζαντινές εκκλησίες (Νέα Μονή, Αγιογαλούσαινα, Κρίνα, Σικελιά, Ταξιάρχης κα). Πολλά επίσης ευρήματα της αυτής περιόδου τα οποία φιλοξενούνταν στο Τζαμί όσο αυτό λειτουργούσε ως αποθήκη, προ της επισκευής του, καταχωνιάστηκαν εκ νέου σε άλλες αποθήκες λόγω έλλειψης χώρου στο νέο επισκευασμένο Βυζαντινό Μουσείο. Παρόλα αυτά και ενώ έργα σημαντικής τέχνης και αξίας δεν βρήκαν τη θέση τους στα εκθετήρια, το εν λόγω ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ της Σφαγής, το οποίο ως αντικείμενο καμία σχέση δεν έχει με “βυζαντινό έκθεμα” άρα και καμία σχέση και θέση με το Μουσείο, εκτίθεται εις θέση πρώτη και καλύτερη, κατόπιν πιέσεων που άσκησαν κάποιοι, ομοίων πεποιθήσεων και γνώσεων με τον Βουλευτή, τοπικοί παραγοντες, για να θυμίζει με την παρουσία του σε κάθε επισκέπτη τη γενοκτονία που έλαβε χώρα στη Χίο πριν από δύο αιώνες.

Η Σφαγή της Χίου, αυτή η πρωτοφανής γενοκτονία που έγινε το 1822 και κανείς δεν έχει ασχοληθεί σοβαρά για να την αναδείξει και να διοργανώσει στο νησί ετήσια φεστιβάλ, διεθνή συνέδρια, προσκλήσεις μελετήτών κα, έχει γίνει αντικείμενο φτηνής πολιτικής από φτηνούς πολτικούς μόνο και μόνο για το αν θα μαρτυρείται μέσω του εν λόγω ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΥ του γνωστού πίνακα. Έτσι, διότι ως φιλόξενος και πολιτισμένος λαός πρέπει να θυμίζουμε στον σύγχρονο και ανυποψίαστο Τούρκο επισκέπτη ότι είναι αυτός προσωπικά που φταίει για ό,τι έγινε εδώ πριν από διακόσια χρόνια. Όπως βεβαίως φταίμε όλοι εμείς, ο καθένας προσωπικά, για την παράδοση του Οτσαλάν στους Τούρκους πριν από μερικά χρόνια και αυτό πρέπει να μας το κάνουν εμφανές με κάθε τρόπο οι Κούρδοι σε κάθε επίσκεψή μας στον τόπο τους.

Ο Βουλευτής Καράογλου λοιπόν και οι πληροφοριοδότες του πρέπει να γνωρίζουν ότι το νησί της Χίου τα τελευταία χρόνια το επισκέπτονται κάθε Σαββατοκύριακο εκατοντάδες Τούρκοι τουρίστες από την Σμύρνη που είναι απέναντι σε απόσταση μίας μόλις ώρας και είναι αυτοί που δίνουν ανάσα στην τοπική αγορά η οποία στενάζει κάτω από την χρόνια αναλγησία της κάθε ελληνικής κυβέρνησης και προσφάτως της τρόικας. Πρέπει να ξέρουν ότι το Υπουργείο Πολιτισμού στο οποίο απευθύνουν την ερώτησή τους έχει και την ευθύνη του Τουρισμού όπως λέει ο τίτλος του και ότι το να προσβάλεις τον επισκέπτη σου και μάλιστα με κινήσεις “τραβηγμένες από τα μαλλιά” δεν ταιριάζει σε ανθρώπους που θέλουν να λέγονται πολιτισμένοι.

Η θέση του εν λόγω πίνακα, όπως και πολλών ακόμα τεκμηρίων της πρόσφατης ιστορίας της Χίου είναι σε ένα θεματικό Ιστορικό Μουσείο, το οποίο έχει κάθε λόγο να υπάρχει σε αυτό το μαρτυρικό νησί.

Αντί λοιπόν Βουλευτές και παρατρεχάμενοι να καπηλεύονται με φτηνές πολιτικές και θεωρείες το ζήτημα της έκθεσης του πίνακα στο Τζαμί, καλό θα είναι να διοχευτεύσουν την ενέργειά τους στην προσπάθεια δημιουργίας ενός Μουσείου Ιστορίας στη Χίο. Αν βέβαια ο στόχος τους είναι ουσιαστικός και δεν πράττουν μονάχα για να δημιουργούν εντυπώσεις με άναρθρες κραυγές και πατριδοκάπηλες απόψεις.

Του Γιάννη Μακριδάκη