Ο πρύτανης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, σε μια εφ’ όλης συνέντευξη στο tvxs, δηλώνει την υποστήριξή του στον πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών, που διώκεται για την κατάληψη της Νομικής Σχολής.
Μιλά για το πανεπιστημιακό άσυλο, τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στη λειτουργία του ελληνικού πανεπιστημίου, τις σχεδιαζόμενες αλλαγές από του υπουργείο Παιδείας και τον διάλογο με την Άννα Διαμαντοπούλου.

Ads


Συνέντευξη στο Βαγγέλη Στολάκη(Ομάδα tvxs Θεσσαλονίκης)

Κύριε πρύτανη, με αφορμή το πρόσφατο περιστατικό της κατάληψης της Νομικής Σχολής Αθηνών από τους 300 μετανάστες άνοιξε ξανά ο φάκελος «Πανεπιστημιακό Άσυλο» με τη ΝΔ και το ΛΑΟΣ να ζητούν την κατάργησή του. Ταυτόχρονα ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών διώκεται ποινικά. Ποια είναι η άποψή σας;

Το ακαδημαϊκό άσυλο δεν είναι μόνο η ελεύθερη διακίνηση ιδεών. Παντού διακινούνται οι ιδέες σήμερα. Το άσυλο δίνει ένα μάθημα στην κοινωνία καθώς συμβολίζει το κορυφαίο μάθημα που μπορεί να δώσει ένα ακαδημαϊκό ίδρυμα μέσα από τον ορθό και επιστημονικό λόγο. Και ο ορθός λόγος μπορεί να δώσει λύση στα προβλήματα εκτός πλαισίου βίας. Αισθάνομαι δύσκολα όταν με καλούν να μιλήσω για το μεταναστευτικό. Δεν είναι ούτε η αιτία ούτε η λύση του προβλήματος το πανεπιστήμιο. Κακώς αναμείχτηκε το πανεπιστήμιο σε αυτή τη συζήτηση. Δεν μπορεί να φταίει ο Πρύτανης της Αθήνας για μια ιστορία που ξεκίνησε από την Κρήτη, διέσχισε όλη την Αθήνα και κατέληξε στη Νομική Σχολή. Ο Θεοδόσης Πελεγρίνης τίμησε τον ρόλο του πρύτανη. Έκανε το καθήκον του καθώς έδωσε αναίμακτη και εφικτή λύση. Απόδειξη πως και η κυβέρνηση συνέχισε τις διαπραγματεύσεις που αυτός ξεκίνησε.

Στην υπόθεση υπήρξε επιχείρηση από πλευράς κυβέρνησης να ρίξει αλλού το μπαλάκι των ευθυνών;

Η κυβέρνηση επιχείρησε να ρίξει το μπαλάκι των ευθυνών στον πρύτανη. Τους βόλεψε ένα εξιλαστήριο θύμα. Βόλεψε το σύστημα των ανευθυνο-ϋπεύθυνων. Σύσσωμοι βρισκόμαστε στο πλευρό του κ. Πελεγρίνη και τον υποστηρίζουμε, ακόμα και αν τελικά διωχθεί ποινικά. Παρά τις πιέσεις που δέχτηκε, δεν επέλεξε το δρόμο της βίας.

Ads

Αν είσαστε στη θέση του πως θα αντιδρούσατε;

Θα επιδίωκα τη λύση του διαλόγου και της συναίνεσης. Η λύση της αστυνομίας είναι άδικη και θα δημιουργούσε περισσότερες αντιδράσεις. Ο δημόσιος χώρος πρέπει να προστατευθεί. Δεν πρέπει να φέρουμε την αστυνομία. Οι πανεπιστημιακοί δίνουμε σημασία στον άνθρωπο του Πανεπιστημίου.

Στη συνέχεια η κυβέρνηση δήλωσε πως για την αποφυγή παρόμοιων περιστατικών στο μέλλον, το θέμα του ασύλου θα το διαχειρίζεται εξωπανεπιστημιακή επιτροπή. Υποθέτω πως αντιδράτε σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Το μεγαλύτερο φάουλ που έκανε η κυβέρνηση να πει πως το άσυλο θα το διαχειρίζεται κάποιος εκτός πανεπιστημιακής κοινότητας. Λες και το πανεπιστήμιο είναι ένα στρατόπεδο, ένα πεδίο μάχης που κοιτάς από απέναντι και επεμβαίνεις.
Οι μεταρρυθμίσεις αυτές ανήκουν στη λογική του επιβάλλω «άνωθεν υπεύθυνους». Πρέπει να αντιληφθούμε πως όλη η ιστορία στηρίζεται σε ένα έλλειμμα εμπιστοσύνης. Πρέπει να αποκαταστήσουμε αυτή την εμπιστοσύνη.

Κύριε Μυλόπουλε η οικονομική κρίση σίγουρα πλήττει και το Ελληνικό Πανεπιστήμιο. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα σας επηρεάζει μόνο οικονομικά;

Το Ελληνικό Πανεπιστήμιο επηρεάζεται με πολλούς τρόπους. Και στην καρδιά της ύπαρξής του και ως παράπλευρη απώλεια, μέσα από την περικοπή κονδυλίων. Όταν καταρρέει η χώρα, καταρρέει και ο δημόσιος χώρος. Άρα καταρρέει και το Πανεπιστήμιο. Όχι μόνο οικονομικά, αλλά και στην αξιοπιστία και το κύρος του. Ένα δημόσιο ίδρυμα που δεν έχει κύρος, σημαίνει πως δεν μπορεί να εμπνεύσει. Δυστυχώς, στην κατάρρευση του Πανεπιστημίου συμμετέχει και το πολιτικό σύστημα. Αυτό είναι το μεγάλο παράπονο της πανεπιστημιακής κοινότητας, του πνευματικού κόσμου και της νέας γενιάς. Αυτοί που θα έπρεπε να περισώσουν κοιτούν να γκρεμίσουν ό,τι έχει απομείνει: απαξιώνοντας, υποβαθμίζοντας, κατηγορώντας για να βρουν την αιτία να στηρίξουν τη δική τους μεταρρύθμιση. Το ρητό της κυβέρνησης είναι: «πρώτα γκρεμίζεις και μετά μεταρρυθμίζεις». Εφαρμόστηκε πολλές φορές στο χώρο της παιδείας, εφαρμόζεται και πάλι. Προσπαθούν να αποδείξουν με διάφορους τρόπους ότι το πανεπιστήμιο δεν λειτουργεί. Καμιά μεταρρύθμιση όμως, δεν πρόκειται να αποκαταστήσει την πληγωμένη αξιοπιστία ενός δημόσιου ιδρύματος.

Με ποιον τρόπο δηλαδή επιχειρείται η απαξίωση των Ελληνικών Πανεπιστημίων;

Συνήθως μας συγκρίνουν με ξένα ιδρύματα. Δεν αντιλαμβάνονται όμως πως συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα. Δεν αναρωτιούνται: τι επένδυσαν οι ξένοι στα Πανεπιστήμιά τους και τι εμείς; Ποιο το ύψος της κρατικής και της ιδιωτικής χρηματοδότησης που έχει δοθεί στα Πανεπιστήμια του εξωτερικού και ποιο στα δικά μας; Δεν είναι τυχαίο πως οι δείκτες δείχνουν ότι η Ελλάδα είναι η τελευταία σε χρηματοδότηση στο χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης. Στην Ελλάδα απαξιώνουμε και γκρεμίζουμε ενώ οι ξένοι χτίζουν και επενδύουν.

Ποιο είναι το ύψος της μείωσης της κρατικής χρηματοδότησης για φέτος;

Η μείωση που έχουμε φέτος σε σχέση με έναν ήδη αδύναμο προϋπολογισμό που έχουμε όλα τα τελευταία χρόνια, αγγίζει το 33%. Στο παρελθόν υπήρξαμε οριακά στους προϋπολογισμούς μας. Στο Πανεπιστήμιο δεν έχουμε εργαστήρια, αίθουσες διδασκαλίας, προσωπικό. Η ελλιπής χρηματοδότηση πρέπει να εξεταστεί σε μεγάλο βάθος. Πρακτικά δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε. Είμαστε ήδη μείον από τις ανελαστικές μας δαπάνες κατά πέντε εκατομμύρια ευρώ. Η οικονομική κατάσταση είναι τραγική. Δεν ξέρω αν το Πανεπιστήμιο θα καταφέρει να βγει αλώβητο μέσα από αυτή την κρίση. Προσπαθούμε να κρατήσουμε, παρά τις δυσκολίες το Πανεπιστήμιο ανοικτό.

Τι ρόλο έχουν σήμερα οι φοιτητικές παρατάξεις στα Πανεπιστήμια;

Οι φοιτητικές παρατάξεις είναι ένα μέρος της τάξης του 10% του συνόλου της φοιτητικής κοινότητας και σίγουρα δεν εκπροσωπούν το σύνολο της. Αυτοί που πρέπει να μας απασχολήσουν, είναι οι ανένταχτοι φοιτητές. Γιατί δεν μιλούν; Διότι τους έχουμε διώξει και εμείς, ως Πανεπιστήμιο, και η Πολιτεία με τις αστοχίες της. Οι φοιτητές αυτοί δεν μιλούν, όπως ακριβώς δεν μιλά και το 90% της κοινωνίας. Γίνονται σημεία και τέρατα και ο κορμός της κοινωνίας είναι αμέτοχος. Ξέρετε, πρόκειται για κοινωνικό φαινόμενο. Ο κόσμος ζει στην αβεβαιότητα. Δεν ξέρει τι θα του ξημερώσει αύριο. Αν θα έχει δουλειά, σπίτι, χρήματα. Το 90% των φοιτητών και του κόσμου δεν μιλά και κάθεται αμέτοχο, γιατί έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στη δικαιοσύνη. Δεν πιστεύει ότι το σύστημα είναι δίκαιο.

Γιατί όμως να συμμετέχει κάποιος φοιτητής όταν το μέλλον του είναι αβέβαιο, τα πτυχία δεν έχουν αντίκρισμα και οι νέοι ψάχνουν ευκαιρίες στο εξωτερικό;

Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Δεν είναι υπόθεση του εκπαιδευτικού συστήματος τα πτυχία χωρίς αντίκρισμα. Είναι υπόθεση του οικονομικού και του πολιτικού συστήματος. Δεν ευθύνεται απολύτως το εκπαιδευτικό σύστημα για τα πτυχία χωρίς αντίκρισμα. Η χώρα παράγει επιστήμονες, χωρίς να υπάρχει ανάπτυξη τόσα χρόνια. Το κράτος λειτουργεί με δανεικά και δεν έχουμε κάνει κάτι σε κανέναν τομέα. Το πρόβλημα της χώρας είναι αναπτυξιακό. Αλλά, από τη χώρα λείπει η κουλτούρα και η μόρφωση. Κάποιοι έφτιαξαν μια γενιά αμόρφωτων ανθρώπων, οι οποίοι μέχρι σήμερα ενδιαφέρθηκαν μόνο για τα χρήματα. Η αμορφωσιά μάς έφτασε σε αυτό το σημείο: να αποκλείονται οι μορφωμένοι.

Από την πρώτη στιγμή που αναλάβατε, δεσμευτήκατε να κρατήσετε το ΑΠΘ «ανοιχτό» στην κοινωνία. Το καταφέρνετε;

Κάνουμε μια μεγάλη προσπάθεια να ανοίξουμε το Πανεπιστήμιο στην κοινωνία. Πρέπει να συνδεθούμε με την κοινωνία. Είναι ένα στοίχημα που προσπαθούμε να κερδίσουμε. Η σημερινή συγκυρία είναι εξαιρετική για να έρθει το ΑΠΘ σε επαφή με την πόλη. Ο Γιάννης Μπουτάρης κατάλαβε από νωρίς πως το Πανεπιστήμιο είναι η ψυχή της πόλης.. Εμείς είμαστε το πνεύμα της πόλης. Η αποκατάσταση της σχέσης με το Πανεπιστήμιο, μας έφερε πιο κοντά στην πόλη. Και στο μέλλον θα κάνουμε αρκετά πράγματα μαζί.

Ο διάλογος των πανεπιστημίων με το Υπουργείο Παιδείας για τις μεταρρυθμίσεις στην τριτοβάθμια εκπαίδευση θα έχει αποτέλεσμα;

Ποιος διάλογος; Αυτός που κάνει το Υπουργείο μόνο του; Δεν γίνεται δίπλα στις προτάσεις του ΑΠΘ να βάζει την πρόταση ιδιώτη που μπορεί να μην έχει περάσει έξω από το ίδιο το Πανεπιστήμιο. Δεν είναι σοβαρός διάλογος. Το σοβαρό διάλογο τον κάναμε οι ίδιοι μέσα στο ΑΠΘ. Ρωτήσαμε την πανεπιστημιακή κοινότητα και καταθέσαμε προτάσεις. Στη συνέχεια βγήκαμε στην κοινωνία. Τις διαδώσαμε. Πήγαμε εμείς στο Υπουργείο και δεν ήρθε αυτό σε μας. Μάλιστα δυσκολευτήκαμε να κλείσουμε ραντεβού με την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου. Στη συνέχεια συναντηθήκαμε με όλους τους πολιτικούς αρχηγούς, οι οποίοι συμφώνησαν πως έτσι γίνεται ο διάλογος. Συμφώνησαν ακόμα και αυτοί που είναι αντίθετοι στις προτάσεις μας. Δεν γίνεται διάλογος χωρίς να υπάρξει συνάντηση της Πολιτικής Ηγεσίας με τις πρυτανικές αρχές και τη σύγκλητο. Η κυρία Διαμαντοπούλου είδε μεμονωμένους Πανεπιστημιακούς. Μας δέχτηκε αφού το ζητήσαμε και μάλιστα επίμονα.

Αλήθεια, γνωρίζοντας πως είστε φίλοι, ποια είναι τώρα η σχέση σας με την κυρία Διαμαντοπούλου;

Δυστυχώς το Υπουργείο Παιδείας είναι απέναντι στην Πανεπιστημιακή κοινότητα. Εγώ δρω υπέρ του δημόσιου συμφέροντος και υπέρ του καλού του Πανεπιστημίου. Δεν ανήκω σε κανένα κόμμα. Είμαι πρύτανης του συνόλου. Δεν λειτουργώ ούτε συντεχνιακά, ούτε κομματικά, ούτε πολιτικά. Προωθώ τις αξίες της Παιδείας. Ως πρύτανης είμαι υπέρ της Παιδείας. Δεν έχω ούτε αντιπολιτευτική ούτε, συμπολιτευτική διάθεση απέναντι σε κανέναν. Από εκεί που έρχονται προτάσεις και ιδέες είμαστε υπέρ. Από όπου, όμως, υπονομεύεται η παιδεία αναγκαζόμαστε να είμαστε απέναντί. Δεν πρόκειται για κάποια κόντρα με το Υπουργείο, την Κυβέρνηση ή την Υπουργό. Αν η Υπουργός αλλάξει τις προτάσεις της και έρθει κοντά στις δικές μας θέσεις, τότε θα είναι η καλύτερη μας φίλη. Και την προκαλούμε να το κάνει.