Η Patricia Heras Méndez αυτοκτόνησε στο σπίτι της, στη Βαρκελώνη, την Τετάρτη, λίγο πριν επιστρέψει στις φυλακές Wad-Ras όπου εξέτιε εδώ και έξι μήνες ποινή τριών ετών για την υπόθεση που έγινε γνωστή ως «4F». Η Patricia Heras δήλωνε αθώα και μετά την καταδίκη της, ενώ στην υπόθεση είχε παρέμβει η Διεθνής Αμνηστία, η οποία καταδίκασε τα βασανιστήρια που διαπράχθηκαν από τις αστυνομικές αρχές στους κρατούμενους.

Ads

Η σπουδάστρια φιλολογίας, ποιήτρια και μουσικός Patricia Heras είχε κατηγορηθεί για συμμετοχή σε επεισόδια που ξέσπασαν υπό ασαφείς συνθήκες μεταξύ της αστυνομία και ατόμων που βρισκόταν στην γιορτή της κατάληψης 4 F BCN, το Φεβρουάριο του 2006 στη Βαρκελώνη. Αποτέλεσμα ήταν ο τραυματισμός ενός αστυνομικού που έκτοτε έχει τετραπληγία. Σημειώνεται ωστόσο πως η Heras δεν κατηγορήθηκε για αυτό αλλά για εκσφενδόνιση αντικειμένου κατά της αστυνομίας, μετά τον τραυματισμό του αστυνομικού.

Η 35χρονη Heras μέχρι τέλους διέψευδε πως ήταν παρούσα στα επεισόδια. Σύμφωνα με τα όσα υποστήριξε στο δικαστήριο αλλά και στο προσωπικό της μπλογκ, την ώρα εκείνη έκανε βόλτα με φίλο της. Το ζευγάρι των φίλων όμως έπεσε από το όχημά του και πήγε στο πλησιέστερο νοσοκομείο για τις πρώτες βοήθειες. Εκεί εμφανίστηκαν σύντομα αστυνομικοί που έψαχναν τραυματίες από τις συμπλοκές νωρίτερα στο χώρο της γιορτής. Το ζευγάρι συνελήφθη μαζί με άλλους τρεις από όσους βρισκόταν στην αίθουσα αναμονής, με τους οποίους το κοινό χαρακτηριστικό ήταν τα «περίεργα» μαλλιά – μοϊκάνες και ράστα – και ρούχα.

Η Heras καταδικάστηκε μαζί με τον Alfredo Pestana το 2008 από το δικαστήριο της Βαρκελώνης για απόπειρα κατά της αρχής. Οι καταδικασθέντες προσέφυγαν στο Ανώτατο Δικαστήριο το οποίο όμως επικύρωσε την αρχική απόφαση. Από τον Οκτώβριο του 2010 η Patricia Heras εξέτιε την ποινή της στις φυλακές Wad-Ras, όπου συνεχίζουν να κρατούνται και οι Juan Pintos, Alex Cisterna και Rodrigo Lanza για την ίδια υπόθεση.

Στην υπόθεση είχε παρέμβει η Διεθνής Αμνηστία για να καταγγείλει τους βασανισμούς στους οποίους υποβαλλόταν οι κρατούμενοι για την υπόθεση 4F, για δεύτερη φορά προ διετίας στην έκθεση με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Αλάτι στην πληγή: Αστυνομική Ατιμωρησία».

Μεταξύ άλλων, η Διεθνής Αμνηστία καταδίκασε την έλλειψη αμεροληψίας των αρχών, καθώς και τη βραδυπορία και την έλλειψη ζήλου στις έρευνες για τις καταγγελίες των κρατουμένων. Χαρακτηριστικό είναι, όπως αναφέρει η έκθεση, πως το 2008 η υπόθεση βασανισμού απορρίφθηκε από το ίδιο δικαστήριο που στη συνέχεια τους καταδίκασε ως ενόχους για απόπειρα κατά της αρχής.

Αξιοσημείωτη λεπτομέρεια στην έκθεση είναι επίσης ότι κατά την εκδίκαση, η υπεράσπιση υποστήριξε πως οι κατηγορούμενοι για βασανισμό αστυνομικοί και συνάδελφοι του τραυματισμένου δεν θα κατέθεταν με αμεροληψία αλλά η έδρα απέρριψε την ένσταση, εκτιμώντας πως οι καταθέσεις των αστυνομικών φαινόταν «επαρκώς πειστικές». Από την άλλη, το δικαστήριο απέρριψε τις καταθέσεις των μαρτύρων υπεράσπισης με το σκεπτικό ότι ήταν φίλοι των κατηγορουμένων και άρα… μεροληπτικοί.

Σοβαρές και πολλαπλές ανησυχίες για παραβιάσεις του νομικού δικαίου στην υπόθεση των 4F κατήγγειλαν επίσης το Παρατηρητήριο του Ποινικού Κώδικα και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Πανεπιστημίου της Βαρκελώνης (OSPDH) και η Επιτροπή Υπεράσπισης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Νομικής Σχολής της Βαρκελώνης (CDDP).