Η μνήμη του Γρηγόρη Λαμπράκη, αποτελεί διαρκή πηγή έμπνευσης και πρόσκληση για αγώνες. Η δολοφονία του μαραθωνοδρόμου της ειρήνης και θαρραλέου αγωνιστή της δημοκρατίας, στις 22 Μάη 1963 στη Θεσσαλονίκη, από το φασιστικό παρακράτος σημάδεψε τη μεταπολεμική ελληνική ιστορία. Πυροδότησε ένα γιγάντιο κίνημα για τη δημοκρατική αλλαγή στον τόπο, ιδιαίτερα μέσα στην νεολαία.

Ads

Ξεσηκώθηκε ο λαός από την επομένη της δολοφονίας. Το σύνθημα «Ο ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ ΖΕΙ» αντήχησε σ΄όλη την Ελλάδα και πέρασε γρήγορα και τα σύνορά της. Δημιουργήθηκε η Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη, με πρωτοβουλία του Μίκη Θεοδωράκη. Η μεγάλη συγγραφέας Διδώ Σωτηρίου είχε δηλώσει χαρακτηριστικά για την κηδεία του Γρ. Λαμπράκη: «Η Ελλάδα σύσσωμη είναι στο πόδι, όχι για ταφή μα για ανάσταση».

Ο Γρηγόρης Λαμπράκης συγκέντρωνε στο πρόσωπό του πολλές ιδιότητες: αγωνιστικής της Εθνικής Αντίστασης, πολυβαλκανιονίκης στους αθλητικούς στίβους, υφηγητής τις Ιατρικής, βουλευτής της αριστεράς, ηγετική μορφή του κινήματος ειρήνης, πεζοπόρος του Μαραθώνα στην πρώτη (απαγορευμένη) πορεία, κήρυκας της Διαβαλκανικής συνεργασίας, πρωτεργάτης της κοινωνικής αλληλεγγύης.

Τι συμβόλιζε – και συμβολίζει ακόμα – ο Γρηγόρης Λαμπράκης αποδίδεται από ένα κείμενο του Νικηφόρου Βρεττάκου στο περιοδικό «Δρόμοι της Ειρήνης». «Μέσα σ΄αυτό το στίβο – έγραφε ο μεγάλος ποιητής τον Ιούνη 1963 – συνάντησε τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη από συμπαράσταση. Συνάντησε τους απόρους που τους γιάτρευε δωρεάν. Συνάντησε την πατρίδα να την διαπομπεύουν, σέρνοντάς την τραυματισμένη στους δρόμους. Είδε τον κόσμο να πολεμά και να ρημάζεται. Είδε την καταστροφή νάρχεται με μεγάλα βήματα κατά πάνω μας. Και σβέλτος όπως ήταν έτρεξε παντού, μέσα στον αιώνιο ανθρώπινο στίβο. Και δεν είχε ανάγκη από επιδοκιμασίες κι΄ από χειροκροτήματα. Τον έφταναν τα χειροκροτήματα που άκουγε μέσα του».

Η μορφή του Λαμπράκη συνδέει αιτήματα και αγώνες πολλών δεκαετιών του ελληνικού λαού. Χρειαζόμαστε και σήμερα το ανυπότακτο πνεύμα του, την αγωνιστικότητά του και το αλληλέγγυο παράδειγμά του ως δύναμη κινητοποίησης κόντρα στη σύγχρονες βαρβαρότητες, που πηγάζουν από τη νεοφιλελεύθερη επιδρομή διεθνώς και την ελληνική τραγωδία του μνημονίου της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με την τρόικα. Πολιτική που αφήνει πίσω της κοινωνικά ερείπια, όπου βρίσκουν πρόσφορο έδαφος και τα φαινόμενα της ξενοφοβίας και του ρατσισμού.

Καλούμαστε και σήμερα – όπως και στη διάρκεια του «Ελληνικού Μάη» του ΄63 – να διαδηλώσουμε ότι «Ο Λαμπράκης Ζει». Μας προσκαλεί σε νέους αγώνες για την δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την κοινωνική δικαιοσύνη και την ειρήνη, που ματώνει ξανά στην ταραγμένη Μεσόγειο. Ενώνει τη βροντερή φωνή του με όλη την ανθρωπότητα, απαιτώντας «ΟΧΙ άλλη Χιροσίμα- ΟΧΙ άλλο Τσερνόμπιλ – ΟΧΙ άλλη Φουκουσίμα», «Ποτέ πια πόλεμος – Ποτέ πια φασισμός».

Ο Πάνος Τριγάζης είναι υπεύθυνος του Τμήματος Εξωτερικής Πολιτικής του ΣΥΝ και συγγραφέας (μαζί με τη Μ. Αρβανίτη-Σωτηροπούλου) του βιβλίου «Παρασύνθημα Λαμπράκης» (εκδόσεις «Τυπωθήτω»).

Δημοσιεύθηκε στο https://trigazis.pblogs.gr/