Μπορεί να αποτελεί μέχρι σήμερα σενάριο ταινίας επιστημονικής φαντασίας, ωστόσο μέρα με την μέρα, η επιστήμη φτάνει όλο και πιο κοντά στη δημιουργία ενός ρομπότ με ανθρώπινες αισθήσεις και εμφάνιση.

Ads

Σύμφωνα με δημοσίευμα του BBC, επιστήμονες έχουν καταφέρει να ενσωματώσουν τις αισθήσεις της ακοής και της όρασης στα σημερινά ρομπότ. Παράλληλα, έχουν γίνει σημαντικές πρόοδοι στο να δημιουργηθούν ακόμα πιο εξελιγμένα μοντέλα, πιο χρήσιμα και ικανά, που θα μπορούν να γεύονται, να μυρίζουν αλλά και να αισθάνονται κάθε επαφή, ακόμα και την πιο μικρή. Η πιο πρόσφατη προσπάθεια να κατασκευαστεί ένα τέτοιο μοντέλο το οποίο θα έχει και την αίσθηση της αφής στις ικανότητές του πραγματοποιήθηκε στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου.

Πρόκειται για την απόπειρα ομάδας επιστημόνων να κατασκευάσουν τεχνητό δέρμα για ρομπότ, με τις ίδιες ευαισθησίες που έχει το ανθρώπινο δέρμα. Το τεχνητό δέρμα αποτελείται από μικρές εξάγωνες πλάκες 5 εκατοστών, οι οποίες ενώνονται μεταξύ τους και σχηματίζουν ενιαία επιφάνεια Ωστόσο, το τεχνητό αυτό δέρμα, δεν είναι ευέλικτο, όπως ήταν σε άλλες αντίστοιχες επιχειρήσεις στο παρελθόν. Αποτελείται από άκαμπτες πλάκες τοποθετημένες στη σειρά. Κάθε μικρή πλακέτα, περιέχει τέσσερις υπέρυθρους αισθητήρες που ανιχνεύουν οτιδήποτε κινείται και βρίσκεται στο περιβάλλον, σε μικρότερη ακτίνα από ένα εκατοστό, με στόχο να προσομοιώσει αποτελεσματικά ένα ελαφρύ άγγιγμα. Επιπλέον, το ρομπότ μπορεί να εντοπίζει οποιοδήποτε αντικείμενο βρίσκεται στην κατεύθυνση του, να αλλάζει αυτομάτως πορεία ή ακόμα και να κατευθύνει τα μάτια του με σκοπό να ελέγξει τις τριγύρω συνθήκες.

Καθώς όμως το ανθρώπινο δέρμα έχει και άλλες δυνατότητες, όπως η θερμοκρασία και οι δονήσεις που αντιλαμβάνεται, η ομάδα του Γερμανικού Πανεπιστημίου αποφάσισε να εξελίξει περεταίρω την προσπάθειά της. Ενσωμάτωσε στις πλάκες έξι αισθητήρες με τους οποίους επιχειρεί να δώσει στα μηχανήματα αισθητήρες θερμοκρασίας και μετρητές επιτάχυνσης. Έτσι, όπως υποστηρίζουν οι επιστήμονες, τα ρομπότ θα αποκτήσουν και την ικανότητα της αυτοαντίληψης, καταλαβαίνοντας με ακρίβεια την κίνηση των μελών τους.

Οι πλακέτες είναι τοποθετημένες σε μία επίπεδη δομή που σκεπάζει συνολικά το μηχάνημα και μοιάζουν με κηρήθρα. Ωστόσο, παρά την αλληλουχία, κάθε αισθητήρας, λειτουργεί και παρέχει ξεχωριστά δεδομένα, έχει την δική του μνήμη και μπορεί να αντιληφθεί αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα στην ομαλή ένωση των πλακιδίων.