Η αποκάλυψή επιστημόνων ότι 4.000 μέτρα κάτω από τον ποταμό Αμαζόνιο είναι πολύ πιθανό να υπάρχει ένας δεύτερος, υπόγειος ποταμός, σχεδόν το ίδιο μεγάλος σε μήκος, έκανε το γύρο του κόσμου. Τώρα οι Βραζιλιάνοι ερευνητές, οι οποίοι μάλιστα ονόμασαν τον υπόγειο ποταμό προς τιμήν του επικεφαλής τους, Χάμζα, σπεύδουν να κάνουν κάποιες διευκρινίσεις.

Ads

Μιλώντας στο BBC, οι επιστήμονες εξήγησαν ότι το νερό κινείται μέσα από πορώδεις βράχους με ταχύτητες που δεν ξεπερνούν τα λίγα εκατοστά το χρόνο, συνεπώς δεν ρέει όπως συμβαίνει στα ποτάμια.

«Χρησιμοποιήσαμε τον όρο “ποτάμι” με τη γενική έννοια, όχι με την επικρατούσα» υποστήριξε ο καθηγητής Βαλίγια Χάμζα, ο οποίος «δάνεισε» το επώνυμό του στο υπόγειο ποτάμι.

«Σύμφωνα με τις λιθολογικές ακολουθίες που είναι αντιπροσωπευτικές των λεκανών του Αμαζονίου [υπόγειες ιζηματογενείς], το μέσο είναι διαπερατό και η ροή γίνεται μέσω πόρων… συμπεραίνουμε ότι το μέσο είναι τόσο διαπερατό ώστε να επιτρέπει την υπόγεια ροή σημαντικής ποσότητας» επεσήμανε ο Χάμζα προσπαθώντας να εξηγήσει για ποιο λόγο ο ίδιος και η ομάδα του άφησαν υποσχέσεις για έναν υπόγειο ποταμό.

Ο Χάμζα και οι συνάδελφοί του από το Εθνικό Παρατηρητήριο της Βραζιλίας συμπέραναν την ύπαρξη του ποταμού, κατά τη διάρκεια μελετών γύρω από τις διακυμάνσεις στη θερμοκρασία 241 ανενεργών γεωτρήσεων πετρελαίου, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν τις δεκαετίες του 1970 και 1980 από τον κρατικό πετρελαϊκό όμιλο Petrobras. Με βάση τις «θερμικές πληροφορίες» που τους δόθηκαν, διαπίστωσαν την κυκλοφορία νερού σε βάθος έως και 4 χλμ. κάτω από τον Αμαζόνιο. Κατέληξαν μάλιστα στο συμπέρασμα ότι η κίνηση αυτή γίνεται από τα δυτικά προς τα ανατολικά, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα ύδατα του ίδιου του Αμαζονίου.

«Καταρχάς η λέξη “ποταμός” θα πρέπει να σβηστεί από την εργασία τους γιατί δεν πρόκειται για ποταμό σε καμία περίπτωση» τονίζει ο γεωλόγος της Petrobras Χόρχε Φιγουερέδο. Εξηγώντας για ποιο λόγο είναι τόσο κατηγορηματικός τονίζει ότι νερό και άλλα υγρά θα μπορούσαν να περάσουν από πορώδεις βράχους, όμως δεν θα μπορούσαν να φθάσουν στον Ατλαντικό Ωκεανό. «Το βασικό πρόβλημα όμως είναι ότι σε βάθη 4.000 μέτρων, δεν μπορεί να υπάρχει γλυκό νερό – και τα δεδομένα μας καταδεικνύουν ότι αυτό το νερό είναι αλμυρό».